10 Μαρτίου 2017 – Σε μια ακόμα Επιστημονική Συνάντηση για τις τοπικές και γηγενείς ποικιλίες θα γίνει προσπάθεια να αναδειχτούν νέες προσεγγίσεις, τα χαρακτηριστικά και οι πολλαπλές δυνατότητες τους.
Οι τοπικές και γηγενείς ποικιλίες αποτελούν ακόμα ένα σημαντικό μέρος της αγροτικής βιοποικιλότητας που αντιμετωπίζει όμως σε πολλές περιπτώσεις τον κίνδυνο της εξαφάνισης. Πολύ σπάνια καλλιεργούνται πια τοπικές ποικιλίες σιτηρών, φακής και ρεβιθιού. Αξίζουν λοιπόν της προσοχής μας και από τα Πανεπιστήμια και την κοινωνία.
Περιεχόμενα να κλείσει
Οι τοπικές ποικιλίες δημιουργήθηκαν από άγρια είδη που εξημέρωσε ο άνθρωπος σε συγκεκριμένες περιοχές. Οι ποικιλίες αυτές διαδόθηκαν σε άλλους τόπους και προσαρμόστηκαν σε νέα περιβάλλοντα με τη χρήση διαφορετικών καλλιεργητικών τεχνικών. Στην πορεία του χρόνου ο συνδυασμός αυτών και άλλων παραγόντων συντέλεσε στην δημιουργία μιας μεγάλης αγροτικής βιοποικιλότητας. Με τις αλλαγές, όμως, που σημειώθηκαν το 19ο αιώνα στην κοινωνία και την οικονομία η βιοποικιλότητα αυτή άρχισε να χάνεται και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς. Παρ’ όλα αυτά σήμερα εξακολουθούν να δημιουργούνται νέες τοπικές ποικιλίες είτε με την εξέλιξη των παλαιών είτε με την εξημέρωση λαχανευόμενων και άλλων ειδών.
Οι τοπικές ποικιλίες αφορούν όλα τα γεωργικά είδη, όπως τα σιτηρά, το αμπέλι, τα οπωροφόρα αλλά και τα καλλωπιστικά.
Οι τοπικές ποικιλίες δεν παραπέμπουν μόνο στα φυτά και τα προϊόντα τους. Ενσωματώνουν επιπλέον την ιστορία και τον πολιτισμό των τοπικών κοινωνιών που τις δημιούργησαν, αλλά και τη γνώση που αυτές αποκτήσανε από την καλλιέργεια και την χρήση τους.
Γιατί τοπικές ποικιλίες σήμερα;
Τις τελευταίες δεκαετίες η αξία των τοπικών ποικιλιών επανεκτιμάται διεπιστημονικά.
Λόγω των ποιοτικών και ποικίλων χαρακτηριστικών τους (γεύση, άρωμα) πολλές από αυτές γίνονται περιζήτητες έτσι ώστε η παραγωγή και μεταποίηση τους να συμβάλει στην ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών. Οι οίνοι από το Ξινόμαυρο Νάουσας, το λάδι από την ποικιλία Κορωνέικη, τις ελιές Χαλκιδικής, τα φασόλια Πρεσπών, η Τσακώνικη μελιτζάνα, τα μανταρίνια Χίου, η φάβα Σαντορίνης αποτελούν λίγα αλλά χαρακτηριστικά παραδείγματα για τις δυνατότητες των τοπικών ποικιλιών. Φυσικά η καλλιέργεια των τοπικών ποικιλιών έχει τα δικά της όρια, όπως την ευπάθεια των προϊόντων, την μικρή παραγωγή – σε ορισμένες περιπτώσεις-, την δυσκολία προσαρμογής τους σε εντατικά συστήματα παραγωγής.
Η 4η Επιστημονική Συνάντηση θα διερευνήσει μέσα από εισηγήσεις ειδικών ερευνητών πρώτα από όλα τις ιστορικές τους καταβολές, αυτή τη φορά την εποχή της βενετοκρατορίας, θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα, ίσως της πιο παλιάς, εξερευνητικής αποστολής στην Ελλάδα και την έννοια του «τοπικού» στην έρευνα του αγροδιατροφικού συστήματος.
Θα δοθεί ο λόγος σε εκπροσώπους τοπικών κοινωνιών να αναφερθούν στο πως βιώσανε αυτές την παρουσία του Γ.Π.Α. κατά τη διάρκεια των εξερευνητικών αποστολών για συλλογή τοπικών ποικιλιών. Ιδιαίτερη σημασία θα έχει η χρήση των τοπικών ποικιλιών μετά τη συγκομιδή τους με ομιλίες για τη διατροφική και φαρμακευτική τους αξία. Θα εξεταστούν επίσης από οικονομική και επιχειρηματική προσέγγιση τοπικές ποικιλίες, όπως το κρεμμύδι Θεσπιών, το κατσούνι Αμοργού, τα όσπρια και η χρήση τους στην μαγειρική.
Η 4η Επιστημονική Συνάντηση επιδιώκει να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και την ενεργοποίηση των υπεύθυνων φορέων ώστε να διασφαλιστεί η επιβίωση των τοπικών και γηγενών ποικιλιών και του πολιτιστικού φορτίου που φέρουν.
Η Συνάντηση θα γίνει την Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017 στο Συνεδριακό Κέντρο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιερά Οδός 75, Αθήνα
Διαδικτυακή μετάδοση εδώ