Μονίλια – Αμυγδαλιά: Αντιμετώπιση με καλλιεργητικά μέτρα και συντονισμένους ψεκασμούς

Aποτελεί μεγάλης οικονομικής σημασίας ασθένεια της αμυγδαλιάς.

Η είσοδος του παθογόνου στο δένδρο γίνεται από οποιοδήποτε μέρος του άνθους και από τους καρπούς. Ο μύκητας διαχειμάζει στα έλκη, στους μουμιοποιημένους καρπούς και στους αποξηραμένους κλάδους.

Βροχερός, υγρός, και νεφοσκεπής καιρός είναι ευνοϊκός για την μόλυνση των ανθέων μέσα σε λίγες ώρες. Οι μολύνσεις πραγματοποιούνται σε θερμοκρασίες από 5-27 0C με άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης 10-15 oC και υψηλή σχετική υγρασία 90%.

Oι χαμηλές θερμοκρασίες επιμηκύνουν την διάρκεια της άνθησης και το χρονικό διάστημα που τα δένδρα είναι ευπαθή στις μολύνσεις.

Συμπτώματα

Τα προσβεβλημένα άνθη και οι βλαστοί μοιάζουν σαν ζεματισμένοι ή καμένοι. Ο μύκητας εξαπλώνεται και στο φλοιό των παλαιοτέρων κλάδων, όπου σχηματίζει έλκη στα οποία εμφανίζεται έκκριση κόμεος.

Καταπολέμηση

Για την καταπολέμηση της ασθένειας είναι απαραίτητο το κλάδευμα και η καταστροφή με φωτιά των προσβεβλημένων κλαδίσκων, κλάδων και μουμιοποιημένων καρπών του δένδρου.

Για την προστασία της αμυγδαλιάς από τον μύκητα συνιστώνται τρείς ψεκασμοί ο πρώτος στο βλαστικό στάδιο της λευκής ή ροζ κορυφής των μπουμπουκιών ο δεύτερος στην πλήρη άνθηση και ο τρίτος λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της πτώσης των πετάλων. Σε περίπτωση βροχερού καιρού επιβάλλεται η επανάληψη του ψεκασμού.

Για να είναι αποτελεσματική η χημική καταπολέμηση θα πρέπει να εφαρμόζεται από το σύνολο των παραγωγών διότι τα σπόρια του μύκητα μεταφέρονται με τον αέρα σε μεγάλες αποστάσεις.

Για την αποφυγή ανάπτυξης ανθεκτικότητας του μύκητα συνιστάται η εναλλαγή μυκητοκτόνων με διαφορετικό τρόπο δράσης.