Ίσκα: Μυκητολογική ασθένεια του ξύλου – Μέθοδοι αντιμετώπισης

Η ίσκα είναι μυκητολογική ασθένεια του ξύλου που προσβάλει και τα εσπεριδοειδή και παρατηρείται πλέον συχνά και στην χώρα μας.

Τα συμπτώματα στα φύλλα σχετίζονται με την εμφάνιση κιτρινίσματος που καταλήγει σε μάρανση ή σε ξήρανση απότομη ή βαθμιαία ενός κλάδου ή και ολόκληρου του δέντρου.

Σε εγκάρσια τομή στο προσβεβλημένο ξύλο παρατηρούμε καστανό μεταχρωματισμό του ξύλου και τη φελλώδη, αλλοιωμένη υφή του.

Μετάδοση της ασθένειας

Η ασθένεια μεταδίδεται κυρίως με τα μολυσμένα εργαλεία κλαδέματος και με τα σπόρια των μυκήτων που παράγονται στα μολυσμένα έλκη των ασθενών δέντρων ή των κλαδεμένων ξύλων και μεταφερόμενα με τον αέρα μολύνουν πληγές κλαδέματος.

Μέθοδοι αντιμετώπισης

Δεν υπάρχουν χημικά μέτρα για την καταπολέμηση της ασθένειας. Η αντιμετώπιση στηρίζεται στην μείωση των μολυσμάτων και στην προστασία των τομών.

Καλλιεργητικά μέτρα

• Αποφυγή κλαδέματος με υγρό καιρό.

• Αποφυγή (όσο είναι δυνατόν) των μεγάλων τομών κλαδέματος. Όταν αυτές είναι αναπόφευκτες θα πρέπει να καλύπτονται, αμέσως μετά το κλάδεμα, με ειδικό προστατευτικό σκεύασμα (μυκητοκτόνο – πάστα εμβολιασμού κλπ).

• Προσεκτική απολύμανση των κλαδευτικών εργαλείων με εμβάπτισή τους σε διάλυμα χλωρίνης 10% ή καθαρό οινόπνευμα. Η απολύμανση πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά όταν αλλάζουμε χωράφι και αμέσως μετά από τομή στην οποία παρουσιάστηκαν ύποπτα συμπτώματα. Δεδομένου ότι η ασθένεια προσβάλει επίσης το αμπέλι την ελιά και το ακτινίδιο η απολύμανση των εργαλείων ισχύει και όταν αυτά προέρχονται από ή οδεύουν προς χρήση σε άλλους ευπαθείς δενδρώνες.

• Τα κλαδέματα που συγκεντρώνονται από ένα προσβεβλημένο ή ύποπτο δέντρο θα πρέπει να συλλέγονται επιμελώς στην άκρη του χωραφιού και να καταστρέφονται με καύση. Είναι σημαντικό να γίνεται προσπάθεια εξυγίανσης με καύση από όλους τους παραγωγούς.

• Σε δέντρα που έχουν προσβληθεί και έχουν νεκρωθεί μερικώς μπορούμε να προσπαθήσουμε να τα εξυγιάνουμε με διαδοχικές τομές στον προσβεβλημένο βραχίονα μέχρι να αποκαλυφθεί το υγιές ξύλο. Στη συνέχεια απολυμαίνουμε το πριόνι και πραγματοποιούμε νέα τομή 5-10 εκ πιο βαθιά από την προηγούμενη και καλύπτουμε με προστατευτική πάστα.