Οι μουμιοποιημένοι καρποί που παρέμειναν πάνω στην κερασιά είτε στο έδαφος, διατηρούν το μόλυσμα της μονίλιας σε όλη την διάρκεια του χειμώνα. Επίσης, ο μύκητας προσβάλει και τα κλαδιά, δημιουργώντας πληγές από τις οποίες εκρέει κόμμι και σχηματίζονται έλκη.

Από τους καρπούς και τα έλκη θα προέλθουν οι πρωτογενείς μολύνσεις που θα μολύνουν τα άνθη.

Αντιμετώπιση

Σημαντικό μέτρο πρόληψης της ασθένειας είναι η εξαφάνιση των αρχικών εστιών μόλυνσης. Αυτό μπορεί να γίνει με τον καθαρισμό και την καταστροφή όλων των κλάδων που φέρουν έλκη, καθώς και των μουμιοποιημένων καρπών στα δέντρα και το έδαφος.

Τα πέταλα, οι ανθήρες και το στίγμα αποτελούν τα ευαίσθητα όργανα του άνθους που μπορεί να προσβληθούν από την Μονίλια.

Ο βροχερός καιρός ευνοεί τις πρωτογενείς μολύνσεις. Σε οπωρώνες με ιστορικό προσβολών, συστήνεται επέμβαση στη λευκή κορυφή – έναρξη άνθησης.